Δημόσια ψυχιατρεία
Eίμαι αναγνώστης της εφημερίδας σας. Χαιρέτισα και χαιρετίζω την ευγενή και αυτόνομη προσπάθειά σας, που πασχίζετε για την αντικειμενική ενημέρωση της κοινωνίας στα θέματα που πράγματι την απασχολούν.
Σήμερα αφουγκράζομαι ότι η κοινωνία ανησυχεί για την εφαρμοζόμενη πολιτική του αρμόδιου υπουργείου Υγείας σχετικά με την ψυχιατρική περίθαλψη στα ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο, Δαφνί και Αιγινήτειο. Ετυχε πρόσφατα για λόγους έμπρακτης υποστήριξης του αγώνα των εργαζομένων να παρευρεθώ σε γεν. συνέλευσή τους. Κυριολεκτικά δεν πίστευα στ” αυτιά μου όταν άκουσα ότι το ΨΝΑ Δαφνί το λυμαίνονται ιδιωτικές εταιρείες για το catering, οι οποίες έχουν ετήσιο τζίρο πλέον των 12.000.000 ευρώ, ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προτείνουν άλλες μεθόδους τροφοδοσίας αξιοπρεπούς φαγητού για τους ασθενείς με πολύ μικρότερο κόστος, το 1/3 των χρημάτων. Το ίδιο συμβαίνει και στον τομέα της καθαριότητας, όπου οι εργαζόμενοι προτείνουν ότι με 400.000 ευρώ ετησίως μπορούν να καθαρίζονται όλα τα ψυχιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας, ενώ τώρα ξοδεύονται (άκουσον, άκουσον) 8.000.000 ευρώ μόνο για το Δαφνί.
Στο καφενείο τού ΨΝΑ Δαφνί γνώρισα τη Μελίνα, 28 ετών, η οποία βρισκόταν ως τοξικομανής στις «αγροικίες» στο Δαφνί. Δεν γνώρισε ποτέ της μάνα, αν και ζει κάπου στη Γερμανία, ο πατέρας της έχει πεθάνει, ο αδελφός της είναι αυτιστικός, δεν έχει δουλειά ούτε τα στοιχειώδη, ούτε κάπου να μείνει. Είναι μια ευαίσθητη ψυχή παρατημένη από την οικογένεια, όλο το σόι της και την κοινωνία. Ολη της η «οικογένεια» είναι το ιατρικό (ψυχίατροι και ψυχολόγοι) και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου. Και δυστυχώς δεν είναι η μόνη. Εκατοντάδες ψυχές είναι παρατημένες και ζουν χάρη στη φροντίδα και αγάπη του προσωπικού του νοσοκομείου.
Γνωρίζω ότι είναι πολλά τα χρήματα που «παίζονται» γύρω από την παροχή ψυχιατρικής φροντίδας τόσο στα νοσοκομεία όσο και στις εξωνοσοκομειακές δομές καθώς και στις μονάδες απεξάρτησης από τις ναρκωτικές ουσίες, αλκοόλ και άλλες εξαρτήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη έχουν εμφανιστεί στην Αθήνα αφίσες που διαφημίζουν ιδιωτικά κέντρα για την απεξάρτηση από ναρκωτικά, αλκοόλ και τζόγο, στα οποία το μηνιαίο κόστος είναι 3.000 έως 5.000 ευρώ! Ας μας πει ο κ. υπουργός πού θα πάνε οι άνεργοι, οι άποροι και όλοι οι μη έχοντες, που είναι πια η πλειονότητα της κοινωνίας μας. Η κατάθλιψη, η κατάχρηση στο αλκοόλ και η χρήση ναρκωτικών έχουν εξαπλωθεί όσο ποτέ άλλοτε και είναι εγκληματικό να μην υπάρχει δυνατότητα να ζητήσουν βοήθεια αυτοί οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους.
Εχοντας πρόσφατα προσωπική εμπειρία, η οποία συνεχίζεται ακόμα (ελπίζω), έχοντας δεχθεί την πολύτιμη βοήθεια του κλειστού προγράμματος απεξάρτησης από αλκοόλ στον 10ο τομέα τού ΨΝΑ στέκομαι αλληλέγγυος στον δίκαιο αγώνα του προσωπικού του νοσοκομείου, οι οποίοι με αυταπάρνηση και αγάπη προσφέρουν ανεκτίμητο έργο, και ενώνω με όλη μου τη δύναμη τη φωνή μου μαζί τους για να μην πεταχτούν στον δρόμο οι 1.500 νοσηλευόμενοι του ΨΝΑ και να σταματήσουν η επιδιωκόμενη συρρίκνωση των δημόσιων δομών υγείας και η παράδοσή τους στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Βαγγέλης Αθανασόπουλος, αλκοολικός υπό ανάρρωση.
Πηγή: www.efsyn.gr