Σχολιασμός – το πρόβλημα των ναρκωτικών στην Ευρώπη

Η στρατηγική μπορεί να θεωρηθεί ότι απηχεί τη συναίνεση που υπάρχει στην Ευρώπη ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών. Υπάρχει ρητή δέσμευση για μια ισόρροπη προσέγγιση που συνδυάζει τα μέτρα που αφορούν τόσο την πλευρά της προσφοράς όσο και εκείνη της ζήτησης, σε συνδυασμό με την αποδοχή της ανάγκης να βασίζονται οι δράσεις σε στοιχεία που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα και, επιπλέον, να αξιολογείται συστηματικά η πρόοδος. Υπάρχουν ακόμα σημαντικές διαφορές στις πολιτικές των κρατών μελών της ΕΕ, οι οποίες συχνά απηχούν τη διαφορετική κατάσταση που επικρατεί σε κάθε κράτος όσον αφορά τα ναρκωτικά καθώς και τον διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισής της. Παρ’ όλα αυτά η νέα στρατηγική για τα ναρκωτικά υποδηλώνει ότι ο πολιτικός διάλογος για τα ναρκωτικά στην Ευρώπη κλίνει ολοένα και περισσότερο προς την επίτευξη συμφωνίας επί ενός κοινού πλαισίου δραστηριοτήτων. Για παράδειγμα, όλες ουσιαστικά οι στρατηγικές μείωσης της ζήτησης των ναρκωτικών περιλαμβάνουν πρόληψη, θεραπεία και μείωση των επιβλαβών συνεπειών, αν και κάθε κράτος μέλος δίνει διαφορετική βαρύτητα σε καθένα από τα στοιχεία αυτά. Ορισμένες επιλογές πολιτικής εξακολουθούν να προκαλούν αντιπαραθέσεις, σε γενικές γραμμές όμως υπάρχει ευρεία συμφωνία ως προς τα θεμελιώδη στοιχεία που στηρίζουν την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών στην Ευρώπη.

Χρήση ναρκωτικών και προσφορά ναρκωτικών: μια διάκριση που γίνεται ολοένα συχνότερα

Μια συνεχιζόμενη τάση, που είναι και πάλι εμφανής στα νέα στοιχεία που αναφέρθηκαν φέτος, είναι ότι οι αλλαγές στις εθνικές νομοθεσίες για τα ναρκωτικά δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη διάκριση μεταξύ των αδικημάτων κατοχής ναρκωτικών για προσωπική χρήση και των αδικημάτων που αφορούν διακίνηση και προσφορά. Γενικά επικρατεί η τάση για αυξημένες ποινές στη δεύτερη περίπτωση ενώ δίνεται μικρότερη έμφαση σε ποινές εγκλεισμού στην πρώτη περίπτωση. Η εξέλιξη αυτή συνάδει με τη μεγαλύτερη έμφαση που δίνεται γενικότερα στην Ευρώπη στη διεύρυνση των ευκαιριών για θεραπεία απεξάρτησης από τα ναρκωτικά και στην επίδειξη μεγαλύτερης προσοχής σε παρεμβάσεις που στρέφουν όσους έχουν προβλήματα με τα ναρκωτικά από το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης προς την κατεύθυνση των επιλογών θεραπείας και επανένταξης. Για τις χώρες που έχουν θεσπίσει νομική διάκριση ανάμεσα στην κατοχή ναρκωτικών για χρήση και για προσφορά, εγείρεται το ερώτημα εάν υπάρχει σαφής ανάγκη νομοθετικού καθορισμού των ποσοτήτων που συνιστούν το όριο για προσωπική χρήση. Στο θέμα αυτό επί του παρόντος δεν υπάρχει ομογνωμία και ανά την Ευρώπη έχουν υιοθετηθεί διάφορες προσεγγίσεις, οι οποίες ποικίλουν από την έκδοση γενικών επιχειρησιακών κατευθυντήριων γραμμών έως τον καθορισμό συγκεκριμένων νομίμων ορίων.