Είμαι περιτριγυρισμένος από πουριτανούς, ΒΟΗΘΕΙΑ!

Κουράστηκα να βλέπω εσωστρεφείς συντηρητικούς ανθρώπους, που όχι μόνο αποκλείουν από την ζωή τους κάθε τι διαφορετικό από το γνώριμο, από αυτό που έχουν συνηθίσει, αλλά στον τρόμο ότι η “ταυτότητα” τους θα πάει περίπατο, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον εξορκίσουν από την ζωή όλων. Δυστυχώς όμως, για ακόμη μια φορά, επιβεβαιώνεται η κοσμοθεωρία, ότι πάντα θα υπάρχουν λίγοι “ανοιχτοί” και πολλοί “κλειστοί”.

Ένα πρόσφατο θύμα των “κλειστών” ανθρώπων είναι και η σπουδαιότερη επανάσταση της ιστορίας … το internet. Μα αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι είναι, ότι ενώ η ιστορία μας διδάσκει ότι σε κάθε προσπάθεια να ξεριζώσουμε από τον άνθρωπο οτιδήποτε σχετίζεται με επικοινωνία, το αποτέλεσμα ήταν επανάσταση, αυτοί δεν πτοούνται όμως, και συνεχίζουν τον εξορκισμό, χωρίς να καταλαβαίνουν, ότι μόνο την δικιά τους παρουσία εξορκίζουν. Και αυτό, γιατί το internet δεν είναι μια ιδεολογία ή θεωρία που κάποιος έχει την δυνατότητα να την ασπαστεί ή να την απορρίψει. Το internet είναι γεγονός που ήδη έχει έχει ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί, ασχέτως αν είμαστε εναντίον. Και αν το internet απειλεί τον πολιτισμό μας, είναι επειδή δεν τον αντιμετωπίζουμε δημιουργικά. Όπως γράφει και o Bernanos “Το βάραθρο καταπίνει εκείνους που αποφεύγουν να το κοιτάξουν”.

Μου έδωσαν σαν επιχείρημα σε μια συζήτηση/διαφωνία που είχα σχετικά με το κατά πόσο ο υπολογιστής είναι ναρκωτικό, το άρθρο “Ναρκωτικό το κομπιούτερ” της Σ. Νέτα (τωρινή σημείωση, μετά από τόσο καιρό δεν μπορώ να βρω το άρθρο ξανά, το άρθρο θα το βρείτε εδώ, thanks dimi7) που δημοσιεύτηκε στις 11/03/2006 στην Ελευθεροτυπία. Αυτό, που κυρίως με εξόργισε στο άρθρο, ήταν το υπονοούμενο, ότι, όταν κάποιος σερφάρει, στην ουσία “παίζει”.

Πως μπορεί κάποιος να “παίξει” σε μια διάσταση, όπου διαθέτει όλα τα στοιχεία του πνευματικού χώρου, σε μια διάσταση όπου το “είναι” του καλύπτει όλη την γη ταυτοχρόνως; Ποιο το νόημα να “παίξει” κανείς στον μεγαλύτερο κοινωνικό χώρο; Βασικά, κανείς δεν μπορεί να παίξει στο internet, επειδή στο internet κανείς δεν έχει το σώμα του. “Όταν συνδέεται κάποιος στο internet, είναι σαν κάποιος να περπατάει στην ακρογιαλιά ενός ωκεανού και ξαφνικά να ξυπνά μέσα του η επιθυμία να ξεκινήσει διάλογο με τους κατοίκους άλλων ακρογιαλιών” είπε κάποτε ο επίσκοπος Ζακ Γκαγιό. Ήταν ένας εύστοχος παραλληλισμός.

Το εν λόγω άρθρο, παραθέτει την άποψη της επίκουρου καθηγήτριας πανεπιστημίου Μ. Μαλλιώρη, όπου χαρακτηριστικά λέει, ότι “Ο Υπολογιστής αποβλέπει όχι μόνο στην εξυπηρέτηση των ενηλίκων αλλά στοχεύει, σε μεγάλο βαθμό και στον δελεασμό της ευρείας ομάδας ατόμων νεαρής ηλικίας”

Ενώ κάποιοι αγωνίζονται, να εντάξουν τα παιδιά στις νέες τεχνολογίες, όπως ο Nicholas Negroponte, ο αρχικός εκφραστής του οράματος “ένας υπολογιστής σε κάθε παιδί”, ξεφυτρώνει μια βερμπαλιστική, δογματική, πουριτανή ψυχολόγος και καταδικάζει το internet ως αλλοτρίωση για την ψυχοσύνθεση των εφήβων. Επίσης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για εσωστρέφεια.

Άραγε, η κ. Μαλλιώρη δεν γνωρίζει, ότι η εσωστρέφεια του ανθρώπου ξεκίνησε με την συνείδηση του εγώ; Ο άνθρωπος ενώ ξεκίνησε σαν αγέλη, σιγά σιγά άρχισε να απομονώνεται, ώστε να ασχοληθεί με την πνευματική του καλλιέργεια. Η εσωστρέφεια είναι μια κατάκτηση του ανθρώπου. Όπως λέει και Νίκος Δήμου “δεν υπάρχει κανένα κακό στο να απομονώνεται ένας άνθρωπος. Αντίθετα, είναι αναγκαίο και προϋπόθεση για κάθε τι δημιουργικό”

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το όπλο του σημερινού εφήβου είναι το internet, γιατί τον μορφώνει χωρίς να επιδίδεται στην απομνημόνευση, επίσης του μαθαίνει την ευελιξία και την ετοιμότητα κάτι, που δεν του προσφέρει ούτε η σημερινή παιδεία και ούτε η παραπαιδεία.

Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο κατά πόσο είναι ναρκωτικό ο υπολογιστής. Οι ψυχολόγοι πρέπει να αγγίζουν τα προβλήματα του ανθρώπου σε βάθος και να μην αρέσκονται σε επιπόλαιους χαρακτηρισμούς όπως ναρκωτικό, σε κάθε που μπορεί να προκαλέσει εθισμό σε όσους κάνουν κατάχρηση. Με την λογική αυτή το φαγητό και ο έρωτας είναι ναρκωτικά. Θα ήθελα, κλείνοντας, να υπενθυμίσω την φράση του Karl Poper: “Όποιος είναι εναντίον της τεχνολογίας, είναι εναντίον της ζωής”

Υ.γ.: Το παραπάνω κείμενο το έγραψα στις 28/03/2006, και το δημοσίευσα για πρώτη φορά στο e-steki

Πηγή: yannakas.me